روکش موقت

روکش دندان موقت نوعی پروتز دندانی است که تا زمان آماده شدن روکش دندان دائمی روی دندان های تراش خورده قرار داده می شود. روکش های موقت معمولا با سمنت یا چسب موقتی که تنها چند هفته ماندگاری دارد، به دندان متصل می شوند. این سمنت ضعیف است و ممکن است باعث شل شدن روکش شود. دلیل استفاده از چنین چسبی، سهولت در برداشتن تاج های موقت است تا دندانپزشک به راحتی روکش را باز کرده و روکش دائمی را جایگزین کند. اما روکش های دائمی با چسبی مستحکم، باکیفیت و مداوم به دندان متصل می شود. این چسب دائمی است و معمولا دوام بسیار زیادی دارد. به واسطه همین سمان هست که روکش ها تحت فشار ناشی از جویدن جابجا نمی شوند. همانطور که از نامشان پیدا است، این روکش ها دائمی نیستند و برای اهداف کوتاه مدت طراحی و ساخته شده اند. معمولاً طول عمر آن‌ها زیاد نیست و سوای میزان ماندگاری‌شان، دندانپزشکان تنها به مدت 1 تا 3 هفته آن‌ها را استفاده می‌کنند. این همان مدت زمانی است که روکش دندان دائمی ساخته شده و آماده نصب می شود.