نخ بخیه جذبی PGA (پلی گلایکولیک اسید) 3/0 سوچرز

نخ‌های بخیه جراحی در حال حاضر یکی از ضروری ترین ابزارها و تجهیزات پزشکی موجود در اتاق عمل هستند که جهت ترمیم بافت‌های آسیب دیده و بستن زخم‌ها و موضع عمل مورد استفاده قرار می‌گیرند. بخیه زدن یا به اصطلاح انگلیسی Suture (سوچرز) به معنی دوختن بخشی از بافت بدن می‌باشد. در بخیه‌ی بافت‌هایی مثل تاندون و لیگامنت می‌توان از vicryl که از جنس (poly L-lactic acid (PLLA) /poly glycolic acid (PGA و قابل جذب است و استحکام موردنیاز را تأمین می‌کند، استفاده کرد. این نوع نخ بخیه طی ۶۰ تا ۹۰ روز جذب می‌شود. مشکل این نوع نخ بخیه braided multi filament بودن آن است؛ همچنین تجزیه‌ی vicryl منجر به رهایش منومرهای اسیدی در محل زخم و کاهش PH زخم می‌شود. امروزه سوچر و سوزن­ ها از تنوع بسیار زیادی برخوردارند و صنعت تولید این محصولات توانسته است نیاز هر فرد جراح را با هر سلیقه و متناسب با هر نوع جراحی تامین نماید. با تلفظ “سوچر” در فرهنگ لغات پزشکی به معنی ماده ای رشته­ ای مانند است که در به هم آوردن (Approximation) دو بافت بکار می رود. این مواد شامل نخ، نایلون، پلی استر، سیم و بسیاری موارد دیگراست، لذا کاربرد کلمه “نخ” به عنوان معادل سوچر درست نمی ­باشد. شامل دو بخش: یکی نخ و دیگری سوزن است. در زبان مصطلح بسیاری از شاغلان حرف پزشکی از جمله دندانپزشکی درایران، با عنوان فارسی و ناکامل “نخ” بدون اشاره به “سوزن” به کار می رود. در بررسی سوچر، اشاره به سوزن (needle) بخیه نیز به عنوان بخش جدایی ناپذیر و یک فاکتور مهم تاثیرگذار در انتخاب نخ مناسب توسط جراح ضروری به نظر می رسد.